รถเมล์ที่นี้แบ่งออกเป็นสองประเภท คือรถเอกชน กับรถของรัฐ ถ้าเป็นรถเอกชนก็จะมีลักษณะคล้ายรถเมล์บ้านเราอยู่มาก ส่วนรถรัฐนั้นก็จะมีลักษณะคล้ายๆกับรถเมล์รุ่นใหม่ในลอนดอน คือมีคนขับคนเดียว เป็นทั้งคนออกตั๋วและคนขับในเวลาเดียวกัน(พูดง่ายๆก็เหมือนกับขึ้นไมโครบัสนั้นแหละครับ)
วัฒนธรรมการใช้รถเมล์ที่นี้ไม่เหมือนกับไทยเลยละครับ คนกรุงส่วนใหญ่ไม่นิยมรถเมล์เสียเท่าไร ทั้งนี้ก็เพราะว่าหากท่านเป็นคนชั้นกลางแล้ว คงจะหาซื้อรถขับได้ไม่ยาก ทั้งนี้ก็เนื่องจากประเทศนี้มีรัฐวิสาหกิจที่ผลิตรถยนต์ถึงสองแห่ง รูปร่างรถก็มีตั้งแต่รถเล็กๆราคาแสนกว่าๆ ไปจนถึงระดับน้องๆBMW นอกจากนั้นหากเป็นคนจนก็นิยมซื้อมอไซค์ขับมากกว่าที่จะนั่งรถเมล์ รถเมล์ที่นี้เลยมีไม่มากเท่ากับกรุงเทพฯ แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีเสียเลย เป็นประเภทเน้นคุณภาพไม่เน้นปริมาณครับ
คนที่ต้องการจะใช้บริการก็จะต้องไปนั่งคอยที่ป้ายรถเมล์ แต่ละคันจะมีรอบของตัวเองโดยปรกติจะมาประมาณ สิบห้า ถึงยี่สิบนาทีต่อคัน แต่บางสายอาจกินเวลาถึงสี่สิบห้านาที เรียกว่ารอกันเหงือกแห้งเลยละครับ ส่วนเวลาขึ้นก็ต้องขึ้นด้านหน้าแย่งกันขึ้นเหมือนกับคนไทย เวลาลงก็แย่งกันลงไม่ต่างกัน ต่างกันที่นั่งไม่สบายเหมือนกับรถยูโรทูที่บางกอกก็เท่านั้น
สำหรับราคาก็เรียกว่าสมเหตุสมผล อยู่ระหว่าง สิบบาทถึงสามสิบ ขึ้นอยู่กับระยะทาง ระบบโดยร่วมก็เหมือนกับรถเมล์ลอนดอนที่แบ่งออกเป็นโซนๆ แต่ละโซนก็มีราคาแตกต่างกัน หรืออาจจะเป็นผมบ้านเราเองที่แปลกก็ไม่รู้เลยรู้สึกว่ารถเมล์ที่นี้เชื่องช้าเหมือนช้างตัวโตๆ คงหากอยู่ไปซักพักคงจะเชื่องช้าตามเขาเป็นแน่แท้
1 comment:
Take care
Post a Comment