สี่วันแรกในมาเลย์

นี้ก็เป็นวันที่สี่แล้วในมหาวิทยาลัยมาลายา มหาวิทยาลัยที่จัดว่าเป็นอันดับหนึ่งของประเทศมาเลเซีย โดยเฉพาะด้านสังคมศาสตร์นั้นมหาวิทยาลัยแห่งนี้มีชื่อเสียงมากที่เดียว หากให้เปรียบเทียบกับมหาวิทยาลัยของไทยก็คงเปรียบได้กับจุฬาฯหรือธรรมศาสตร์นั้นแหละครับ สำหรับหลักสูตรที่ผมมาเรียนก็จะเป็น International Master of ASEAN Studies หลักสูตรนี้จะประกอบไปด้วยนักเรียนทุนจากประเทศอาเซียนต่างๆ (แต่รุ่นผมมี 3 ประเทศที่ไม่ส่งมาคือ สิงคโปร์ กัมพูชา และ ฟิลิปปินส์) นอกจากนั้นยังมีบางส่วนที่มาจากประเทศ ญี่ปุน จีน ปากีสถาน อิตาลี ฝรั่งเศส และ สหรัฐอเมริกา สรุปแล้วโดยร่วมก็เป็นโปรแกรมที่รวมคนหลายๆเชื้อชาติมานั่งถกเถียงกันในประเด็นต่างๆที่ผู้เขียนหลักสูตรวางไว้ เท่าที่ได้รับฟังมาก็นับว่าน่าสนใจทีเดียวครับ จุดที่น่าสักเกตก็คือทุกคนที่มาเรียนโครงการนี้ต่างก็ได้รับทุนทั้งนั้น เพื่อนๆของผมจึงจัดได้ว่ามีคุณภาพในระดับหนึ่งทีเดียว แม้ว่าจะไม่ได้เป็น Top class แต่ก็มีสติปัญญา

นอกจากเรื่องเรียนแล้ว สิ่งที่น่าสนใจไม่แพ้กันก็คือเรื่องวัฒนธรรมความเป็นอยู่และอาหารของชาวมาเลย์เซีย ประเทศมาเลยเซียประกอบไปด้วยเชื้อชาติ 3 ประเภทหลักๆ คือ มาเลย์ จีน และ อินเดีย ทั้งสามเชื้อชาติอยู่ร่วมกันโดยต่างก็รักษาอัตลักษณ์ของตนเองได้อย่างดีที่เดียว เช่น ภาษาที่ใช้ อาหารการกิน วัฒนธรรมการใช้ชีวิตและความเชื่อ แต่การที่ได้เห็นความแตกต่างแต่ไม่แตกแยกของคนที่นี้ก็สร้างความประทับใจได้ไม่น้อย

ตอนนี้ผมได้เพื่อนร่วมห้อง(Roommate)เป็นชาวอินโดนิเซีย เคยใช้ชีวิตอยู่ในเมืองไทยมาระยะหนึ่งเขาจึงไม่ค่อยมีปัญหาเกี่ยวกับวัฒนธรรมของเรามากนัก ปัญหากลับอยู่ที่ผมเองที่บางทีก็ไม่เข้าใจวัฒนธรรมของเขา เช่น เรื่องการสูบบุหรี่ คนอินโดสูบบุหรี่จัดมาก ประการนี้รวมไปถึงชาวมาเลย์บางส่วนด้วยนะครับ มีคนบอกว่าที่พวกเขาสูบจัดก็เนื่องจากศาสนาอิสลามห้ามไม่ให้ดื่มสุรา เมื่อดื่มสุราไม่ได้พวกเขาก็มาลงกับบุหรี่แทน การสูบบุหรี่ที่นี้เป็นสิ่งที่เรียกได้ว่าปรกติมาก ไม่เหมือนกับที่เมืองไทยที่คนสูบบุหรี่ถูกทำให้มีภาพลักษณ์ที่หน้ารังเกียจ ที่แย่กว่านั้นคือรัฐบาลก็ไม่รณรงค์ให้คนเลิกบุหรี่ ทั้งนี้เนื่องจากบริษัทยาสูบของประเทศทั้งสองนี้มีผลกำไรที่สูงมาก และบริษัทยาสูบก็เป็นฐานการผลิตให้กับบริษัทตะวันตกอีกด้วย มีกำไรมากก็มีเงินมาก มีเงินมากก็มีอำนาจมาก มีอำนาจมากก็อย่างที่รู้ๆกันละครับ....