Pragmatism เหตุผลที่นำมาหักล้างพวก Creative

ผมไปอ่านบทความของคุณธงชัย แห่งสำนักวิสคอนซินมา เป็นเรื่องเกี่ยวกับ pragmatism หรือพวกมุ่งผลโดยไม่สนวิธีการ อยากให้อ่านดูนะครับ หลายๆอย่างที่นำมาเขียนก็เป็นเรื่องจริงที่ผู้เขียนเสียดสีได้อย่างเมามัน ผมก็เห็นด้วยในหลายๆเรื่อง แต่ขอตั้งประเด็นไว้ตามนี้ละกันนะครับ
http://www.bangkokbiznews.com/level3/news_119333.jsp

1.ผู้เขียนเป็นพวก pragmatism พวกหนึ่งหรือไม่?
2.ทำอย่างไรจึงจะไม่ถูกจัดว่าเป็น pragmatism ในความหมายของผู้เขียน
3.วิธีการ (means) กับ เป้าหมาย (Goal) อะไรมาก่อนกัน และอะไรที่เป็นตัวกำหนดวิธีการจริงๆ

สำหรับผมเองแล้วคนที่โพสต์ข้อความส่วนใหญ่ไม่น่าจะเข้าใจในสิ่งที่ผู้เขียนสื่อซักเท่าไร อยากให้คุณคิดความเห็นของตนเองก่อนที่จะอ่านความเห็นคนอื่นนะครับ
สำหรับผมแล้วคิดว่า pragmatism คงอยู่กันคนละขั่วกับคำว่า creative เนื่องด้วย pragmatist จะอยู่ในกรอบของตนที่วางหลักเอาไว้ แต่พวก creative จะพยายามเอาตนเองออกนอกกรอบความคิดที่คนอื่นสร้าง หาช่องว่างแล้วใส่อุดมคติตนลงไป พวกแรกอาจจะมองว่าแม้แต่หลักการที่จะต้องออกจากกรอบเดิม ก็เป็น pragmatism ประเภทหนึ่ง ทำไมต้องยึดหลักเยี่ยงนั้นด้วยเล่า
สิ่งเดียวที่ผมคิดได้และจะมาเป็นบรรทัดฐานของ pragmatism ก็คือคำว่า ศีลธรรม และความชอบธรรมอันมีอยู่ส่วนตนนั้นเอง

เติ่ง เสียว ผิง ได้บอกว่า แมวไม่สำคัญว่าสีอะไร ขอให้จับหนูได้เป็นพอ
คณะราษฎร์บอกว่า การปกครองไทยควรจะมาจากประชาชน (ต้องเป็นพวกพ้องของตน ไม่ใช่เจ้า ไม่ใช่กษัตริย์)
ผมบอกว่า แมวไม่สำคัญว่าจะจับหนูได้เก่งเพียงใดก็ไม่ดีเท่าใช้ยาเบื่อ เพราะผลคือหนูตายเหมือนกัน (Pragmatism) ('',)